Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Certe non potest. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Multi enim et magni philosophi haec ultima bonorum iuncta
fecerunt, ut Aristoteles virtutis usum cum vitae perfectae
prosperitate coniunxit, Callipho adiunxit ad honestatem
voluptatem, Diodorus ad eandem honestatem addidit vacuitatem
doloris.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum
earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Bork: Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Bork: Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Frater et T.: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Bork: Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quae contraria sunt his, malane?
Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.